Canım günlüğüm,
kalemsiz kağıtsız geçmeyen yaklaşık 15 senenin ardından yazmadıkça ötekileşmeye başladığımı ve kim olduğumu unutmaya başladığımı fark ettim. Ben ki yazdıkça sevinen, yazdıkça kendini bulan kendini değerlendiren Burcu nasıl oldu da bıraktım yazmayı bilmiyorum.
Bugün biraz düşündüm de bir anda kafama dank etti, ben ne kadar çok kasmışım kendimi yıllardır. Ben olmaktan çıkmışım. korkular sarmış dört bir yanımı ve korku sardıkça bilirsin umutsuzluk ve mutsuzluğu getirir beraberinde.
Neymiş efendim çok gülme ağlarsınmış, mutluluğunu paylaşma nazar değermişmiş, herşeyi anlatma herkesle yakınlaşma kazık yersinmiş, insanlar bencilmişmiş, çok sevme tek kalırsınmış, hayal kurma hayal kırıklığına uğrarsınmış, çok yüksekten uçma düşünce acırmışşşş vıdıvıdıvıdıvıdı dıdıdıdıdıdıdıdı
aaaaay diye bağırmak istiyorum, belli sınırlara ne gerek var ki, ben ki hiçbir zaman sınırları olmayan, her daim gülen güldüren güldürdükçe daha da eğlenen mutlu olan, rol yapmayan, hayal kuran hem de 7/24 hayalleri ile yaşayan ve bu hayallerin % 99 unu gerçekleştiren, aynada kendisine bakmaya bayılan, sevmeyi sevilmekten daha çok seven, içinde hep bir çocuk bulunan ben, yalınayak çimlerde yürümeye bayılan, yağmurda hasta olurcasına ıslanmaya aşık olan ben, bakmayı değil görmeyi seven ben, ümit yaşar oğuzcan şiirlerini ezbere bilen ben, mutluluğu küçük şeylerde arayan ve bulan ben, türk filmi izleyip ağlayan ve kahkahalarla gülen ben... ne zaman oldu böyle? iş hayatı mı, yoksa zamanla büyüyen yaşım mı? Tecrübe mi? hayat tecrübesi ! peh tecrübe demek kalpsizleşmek demek. ne acıdır ki böyle.
Ne oldu ki sınırlarda yaşadım, kazık yiyiyorsan yine yiyiyorsun, başkasından almak için vermiyordum ki kendimden ben olduğum için vermeyi sevdiğim için veriyordum kendimden, gönlümden, varsın geri dönüşü olmasın sevginin emeklerin. yüksekten uçtukça başardım ve hayal kurdukça arttı yaratıcılığım başarılarım, sevdikçe sevildim ve paylaştıkça dostum vardı. Varsın aralarından gitsin bazıları...
Bugünden itibaren bırakıyorum sınırlarda yaşamayı, güneşe bakıp kelebeği kovalayan benim yine, saçım yağmurdan bozulacak diye korkmayan benim yine, hayallerimi gerçek gibi yaşayan benim...
Geçmişinize ve şimdinize bir bakın siz siz misiniz gerçekten? hırslarınızdan ve günlük yaşamın gerektirdiklerine harfiyen uymaktan kurtulamıyorsanız hayır bu siz değilsiniz...
Ne Demiş Ümit Yaşar Oğuzcan
Hep sev, o alevler seni varsın, sarsın
Sevdinse eğer, bil,yaşıyorsun, varsın
Dünya küçülür,sığmaz olursun giderek,
Sevdikçe büyür,çoğalır,artarsın
Sevgiler,
Burcu Başman Anitaş
